.
Το Naihanchi (ή Naifanchi) είναι ένα tandoku kata, το οποίο εκτελείται σχεδόν ολόκληρο στη στάση του ιππέα ενός αλόγου. Μεταφράζεται ως η «Εσωτερικά Διαιρεμένη Σύγκρουση». Η φόρμα εκτέλεσης του kata εκτός από τις αμυντικές τεχνικές περιλαμβάνει μετακινήσεις σώματος και λαβές.
Επειδή το Naihanchi εκτελείται σ’ ευθεία γραμμή (ο αθλητής από τη θέση εκκίνησης κινείται μόνο προς τα δεξιά ή αριστερά), πιστεύεται ότι το kata αυτό αναπτύχθηκε αρχικά για μάχη σε περιορισμένο χώρο, όπως είναι τα στενά δρομάκια της Okinawa. Οι τεχνικές του όμως έχουν εφαρμογή για αντιμετώπιση επιτιθέμενου απ’ οποιαδήποτε γωνία. Οι μετακινήσεις του αθλητή σε μια χαμηλή θέση ενισχύει την απαραίτητη ισορροπία και τη δύναμη για τη γρήγορη μετατόπιση του σώματος.
Επειδή το Naihanchi εκτελείται σ’ ευθεία γραμμή (ο αθλητής από τη θέση εκκίνησης κινείται μόνο προς τα δεξιά ή αριστερά), πιστεύεται ότι το kata αυτό αναπτύχθηκε αρχικά για μάχη σε περιορισμένο χώρο, όπως είναι τα στενά δρομάκια της Okinawa. Οι τεχνικές του όμως έχουν εφαρμογή για αντιμετώπιση επιτιθέμενου απ’ οποιαδήποτε γωνία. Οι μετακινήσεις του αθλητή σε μια χαμηλή θέση ενισχύει την απαραίτητη ισορροπία και τη δύναμη για τη γρήγορη μετατόπιση του σώματος.
.
Αναφέρεται ότι ο Yasutsune «Anko» Itosu (ο δημιουργός των Pinan Kata) έμαθε αυτό το kata από τον Sokon Matsumura, ο οποίος με τη σειρά του το είχε μάθει από έναν κινέζο μετανάστη στην Okinawa, που ζούσε στο χωριό Tomari. Οι σύγχρονοι μελετητές και ιστορικοί πιστεύουν ότι ο Itosu έκανε αρκετές τροποποιήσεις στην αρχική φόρμα του kata και πολύ πριν δημιουργήσει τα Pinan kata δίδασκε το Naihanchi στις σχολές Tomari-te και Shuri-te. Ανεξάρτητα όμως αυτού όλοι οι δάσκαλοι της Okinawa πίστευαν ότι το Naihanchi είναι το σημαντικότερο kata του karate και σχεδόν όλες τις φορές άρχιζαν και τελείωναν μια εξάσκηση των σπουδαστών τους με αυτό, γιατί πίστευαν ότι για να γίνει κατανοητό πρέπει να εκτελεσθεί χιλιάδες φορές. Ο Gichin Funakoshi (ο ιδρυτής του karate-do) μετονόμασε το kata Tekki (που στα ιαπωνικά σημαίνει το σιδερένιο άλογο) προς τιμήν του δασκάλου του “Anko” Itosu, επειδή στην τοπική διάλεκτο της Okinawa “anko” σημαίνει «άλογο».
Αναφέρεται ότι ο Yasutsune «Anko» Itosu (ο δημιουργός των Pinan Kata) έμαθε αυτό το kata από τον Sokon Matsumura, ο οποίος με τη σειρά του το είχε μάθει από έναν κινέζο μετανάστη στην Okinawa, που ζούσε στο χωριό Tomari. Οι σύγχρονοι μελετητές και ιστορικοί πιστεύουν ότι ο Itosu έκανε αρκετές τροποποιήσεις στην αρχική φόρμα του kata και πολύ πριν δημιουργήσει τα Pinan kata δίδασκε το Naihanchi στις σχολές Tomari-te και Shuri-te. Ανεξάρτητα όμως αυτού όλοι οι δάσκαλοι της Okinawa πίστευαν ότι το Naihanchi είναι το σημαντικότερο kata του karate και σχεδόν όλες τις φορές άρχιζαν και τελείωναν μια εξάσκηση των σπουδαστών τους με αυτό, γιατί πίστευαν ότι για να γίνει κατανοητό πρέπει να εκτελεσθεί χιλιάδες φορές. Ο Gichin Funakoshi (ο ιδρυτής του karate-do) μετονόμασε το kata Tekki (που στα ιαπωνικά σημαίνει το σιδερένιο άλογο) προς τιμήν του δασκάλου του “Anko” Itosu, επειδή στην τοπική διάλεκτο της Okinawa “anko” σημαίνει «άλογο». .
Η παλαιότερη γνωστή αναφορά για το Naihanchi είναι στα βιβλία Choki Motobu. Σ’ αυτά δηλώνει ότι το kata εισήχθη από την Κίνα, αλλά δεν ασκείται πλέον εκεί. Επίσης γράφει ότι έχει διδαχθεί το kata από τους Sokon Matsumura, Sakuma Pechin, Yasutsune Itosu και Kosaku Matsumora.
Η παλαιότερη γνωστή αναφορά για το Naihanchi είναι στα βιβλία Choki Motobu. Σ’ αυτά δηλώνει ότι το kata εισήχθη από την Κίνα, αλλά δεν ασκείται πλέον εκεί. Επίσης γράφει ότι έχει διδαχθεί το kata από τους Sokon Matsumura, Sakuma Pechin, Yasutsune Itosu και Kosaku Matsumora. Ο ιδρυτής του Wado Hironori Ohtsuka διδάχτηκε αυτό το kata το 1926 από τον Choki Motobu και το συμπεριέλαβε στις τεχνικές προδιαγραφές του αθλήματος που δημιούργησε.
Για τους προχωρημένους αθλητές τους karate-do wado-ryu το kata Naihanchi έχει τη σημαντικότερη θέση ανάμεσα στα υπόλοιπα. Αυτό συμβαίνει γιατί οι κινήσεις που περιέχει αποτελούν την πύλη εισόδου για την ομαλότερη μετάβαση και κατανόηση εκτέλεσης των πολυσύνθετων τεχνικών των kata Seishan και Chinto. Δεν παύει όμως να παρουσιάζει μυστήρια και αντιφάσεις. Ας δούμε τι γράφει ο ιδρυτής του wado Hironori Ohtsuka για την αξία και τις επιρροές αυτού του kata:
.
«Κάθε τεχνική στο Naihanchi έχει το σκοπό της. Είναι το αγαπημένο μου. Όταν το βλέπεις δεν φαίνεται ενδιαφέρον, αλλά, είναι εξαιρετικά δύσκολο. Όσο περισσότερο εξασκείσαι μ’ αυτό, τόσο περισσότερο δυσκολεύει στην εκτέλεση. Υπάρχει κάτι «βαθύτερο» στις κινήσεις του. Είναι θεμελιώδες γιατί διδάσκει άμεση αντίδραση σε οποιαδήποτε επιθετική κίνηση. Μερικοί θεωρούν τις απόψεις μου υπερβολικές, αλλά εγώ, όσον αφορά την εξάσκησή μου στις μετακινήσεις σώματος, το προτιμώ περισσότερο απ’ όλα.»
.
«Κάθε τεχνική στο Naihanchi έχει το σκοπό της. Είναι το αγαπημένο μου. Όταν το βλέπεις δεν φαίνεται ενδιαφέρον, αλλά, είναι εξαιρετικά δύσκολο. Όσο περισσότερο εξασκείσαι μ’ αυτό, τόσο περισσότερο δυσκολεύει στην εκτέλεση. Υπάρχει κάτι «βαθύτερο» στις κινήσεις του. Είναι θεμελιώδες γιατί διδάσκει άμεση αντίδραση σε οποιαδήποτε επιθετική κίνηση. Μερικοί θεωρούν τις απόψεις μου υπερβολικές, αλλά εγώ, όσον αφορά την εξάσκησή μου στις μετακινήσεις σώματος, το προτιμώ περισσότερο απ’ όλα.».
Για να κατανοήσει κάποιος το kata Naihanchi είναι σημαντικό να καταλάβει ότι υπάρχουν τρία kata Naihanchi. Τα Naihanchi Shodan, Naihanchi Nidan και Naihanchi Sandan. Κανένα από τα τρία δεν συμπεριλαμβάνει όλες τις τεχνικές των άλλων δύο, όμως η κύρια ουσία του kata, όπως υποστηρίζει και ο Hironori Ohtsuka, βρίσκεται στο πρώτο.
Σήμερα οι απόψεις των ερευνητών και ιστορικών του karate-do διχάζονται σε σχέση με το kata Naihanchi. Μερικοί υποστηρίζουν ότι από τότε που το δίδαξε ο κινέζος μετανάστης Channan ή Annan (Tomari, Okinawa) στον Sokon Matsumura, αυτός μετά στον Yasutsune Itosu (που του έκανε ριζικές μετατροπές ιδιαίτερα στις κινήσεις των χεριών και του ανοίγματος της γροθιάς) και στη συνέχεια αυτός στους μαθητές του Gichin Funakoshi, Kenwa Mabuni κλπ, το μόνο που έχει μείνει από την αρχική του μορφή είναι η στάση του ιππέα. Άλλοι υποστηρίζουν ότι είναι το αυθεντικό (σε τρείς εκδοχές) και μεταφέρεται διαχρονικά αυτούσιο από δάσκαλο σε μαθητή. Άλλοι δε υποστηρίζουν ότι η αλήθεια βρίσκεται κάπου στη μέση.
Σήμερα οι απόψεις των ερευνητών και ιστορικών του karate-do διχάζονται σε σχέση με το kata Naihanchi. Μερικοί υποστηρίζουν ότι από τότε που το δίδαξε ο κινέζος μετανάστης Channan ή Annan (Tomari, Okinawa) στον Sokon Matsumura, αυτός μετά στον Yasutsune Itosu (που του έκανε ριζικές μετατροπές ιδιαίτερα στις κινήσεις των χεριών και του ανοίγματος της γροθιάς) και στη συνέχεια αυτός στους μαθητές του Gichin Funakoshi, Kenwa Mabuni κλπ, το μόνο που έχει μείνει από την αρχική του μορφή είναι η στάση του ιππέα. Άλλοι υποστηρίζουν ότι είναι το αυθεντικό (σε τρείς εκδοχές) και μεταφέρεται διαχρονικά αυτούσιο από δάσκαλο σε μαθητή. Άλλοι δε υποστηρίζουν ότι η αλήθεια βρίσκεται κάπου στη μέση.
